1- نبرد با امراض مسری که همان نبرد با میکروب هاست. این نبرد در دو موضع انجام می گیرد.
یکی در بیرون از بدن انسان است که موسوم به علم بهداشت می باشد که استفاده از مواد شیمیائی ضد باکتری و ضد عفونی کننده اند که میکروب ها را می کشند که باقیمانده شان موذی تر و تغییر هویت یافته و قدرتمندتر می شوند و لذا مستلزم سمومی قوی ترند که خود این سموم، قبل از کشتن میکروب ها موجب مسمومیت تدریجی یا آنی انسان ها می شوند و متعاقب آن موجب تقویت باقیمانده میکروب ها هستند و این جنون مسموم سازی جهان تا نابودی کل حیات بر روی زمین ادامه دارد.
و نبرد دوم در درون بدن انسان آغاز می شود که همانا جریان واکسینه کردن و مصرف آنتی بیوتیک هاست که به معنای وارد ساختن پیشاپیش میکروب و عفونت به بدن است که این نبرد هم مثل نبرد بیرونی سیری فزاینده و بی انتها دارد و تا مسمومیت کامل بدن و تبدیل انسان به یک موجود مومیائی متحرک ادامه می یابد.
و این بدان معناست که انسان برای مقابله با میکروب و فساد بایستی خودش را مهد میکروب ها و مفاسد و سموم سازد. و این یک جنون و حماقت افسانه ای است که احتمالاً نسل های آینده بشر در دوران ما بعد از تاریخ آن را بصورت کمدی های انسانی به نمایش در می آورند و کلی می خندند.
استاد علی اکبر خانجانی
مالیخولیای پزشکی ص 34