فلسفه جهانی دین
Universal Philosophy of Religion
مؤلف : استاد علی اکبر خانجانی
تاریخ تألیف :1384
تعداد صفحه:215
برای دانلود کتاب “فلسفه جهانی دین” اثر استاد خانجانی کلیک کنید.
فهرست عناوین کتاب :
1- تأویل هرمنوتیک فلسفه جهانی دین
2- آیا خدا وجود دارد؟
3- اصول سه گانه دین
4- کفر و ایمان
5- علوم و فنون نابوده گی
6- ارکان برزخ وجود انسان
7- تن آدمی
8- عشق
9- فسق
10- آزادی
11- شریعت
12- کیهان شناسی
13- فلسفه تاریخ دین
14- فلسفه مدنیّت
15- فلسفه تکنولوژِی
16- فلسفه قیامت
17- فلسفه ابلیس
18- فلسفه حکومت و رهبری
19- فلسفه قلب
20- فلسفه رنج
21- فلسفه عبادات
22- فلسفه شایعات
23- فلسفه زن
24- فلسفه تقلید
25- فلسفه کلمه
26- فلسفه عصمت
27- فلسفه هستی
28- فلسفه طلاق
29- فلسفه من
30- فلسفه روشنفکری
31- فلسفه بیماری
32- فلسفه شهوت جنسی
33- فلسفه پول
34- فلسفه صبر
35- فلسفه دوستی
36- فلسفه رقص
37- فلسفه خودکشی
38- فلسفه نیهیلیزم
39- فلسفه تنهائی
40- فلسفه مؤلف
***
تأویل یعنی چه ؟
هنگامی که از معنای چیزی می پرسیم در واقع تأویل آن چیز را مدنظر قرار و جستجو می کنیم: پس «تأویل» یعنی «معنا» !
پس «تأویل یعنی چه؟» مترادف است با « معنا یعنی چه». پس ما از معنای معنا سخن می گوئیم.
و اما واژۀ «تأویل» از مصدر«اوّل» و آغازیت و ازلیت است و راهی برای رسیدن به آغاز هر امری است در حالیکه پایان و غایت و آخریّت آن امر در مقابل روی ما و یا در دست و دل ماست و گاه خود ماست. پس تأویل هر چیزی در بطن تأخیر و آخرت آن چیز ما را مخاطب قرار میدهد تا آنرا بخوانیم و فهم نمائیم.
و نیز اینکه هر گاه که از تأویل یا معنای چیزی سخن می رانیم همانا واقعیت کنونی آن چیز را که همان آخرین وضعیت آن چیز است مدنظر داریم ومی جوئیم. یعنی در ماده آخرین چیزی معنای اولین آن چیز را جستجو می کنیم. یعنی به زبان ساده معنای ماده ای را می جوئیم. و معنای ماده هر چیزی همانا جستجوی ازلیت آن چیز در آخرین وضعیت موجود است.
و اما آخرین وضعیت هر چیزی به چه معنائی است.
آیا وضع نقد و موجود هر چیزی لزوماً همان آخرین وضع آن چیز است ؟ هست و لزوماً نیست.
اراده به معنا جوئی و تأویل چیزی در انسان حاصل دیدن و درک آخرین وضعیت و آخرت ابدی و نهائی آن چیز است.
آیا انسان می تواند در وضعیت نقد و آخرین وضعیت هر چیزی براستی وضعیت آخرین و ابدی آن چیز را ببیند و درک کند؟
آیا اکنونیت همان ابدیت است؟
آیا آنچه که هست همان صورت آخرین و ابدی است؟
آیا آخرت نقد است؟
اگر پاسخ این سئوالات مثبت باشد تأویل ممکن می شود و معنا پدید می آید وگرنه جز گمانها و ابطال ها و هذیانها و توهمات پدید نمی آیند.
پس انسان اهل آخرت یعنی انسانی که می تواند ابدیت و نهایت چیزها را درک کند اهل تأویل و معناست و انسان معنوی است و لاغیر.