مرگ
انسان به‌میزانی که بر مرگ خود – به‌عنوان یک واقعیتی که هر آن در راه است و حتماً اتفاق می‌افتد – آگاهی و حضور دارد و آن را همواره به یاد می‌آورد، هر هراسی از بین می‌رود و عزت نفس تقویت می‌گردد و آدمی تن به هیچ خفت و خواری نمی‌دهد و همچنین دست از هر ستم و زور و حرص می‌کشد و به بی‌‌نیازی معجزه‌آسایی می‌رسد…
دوست داشتن را دوست بداریم
اگر همه‌چیز جاودانه است، چه دلیلی برای کینه و جنگ و انکار؟ همه‌ی زشتی‌ها و عداوت‌ها حاصل انکار جاودانگی است