آخرالزّمان عرصۀ تنهائی انسان است. عرصه ای که به امر خدا دیگر هیچ چیز و هیچکس به آدمی پناه نمی دهد و تحویلش نمی گیرد و نیز هیچ کس و چیزی در دل آدمی جا و قرار نمی گیرد و هرکس مبتلا به احوال خویشتن است. هرکسی جز تن خویش نیست، تنهاست. های تن است.
در آخرالزّمان هرکس مجبور است خودش باشد و آنان که بیشتر از خود می گریزند بیشتر دچار عذاب و بدبختی و جنون و جنایت می شوند. ص37
===============
در آخرالزّمان نه تنها احکام و مراحل شریعت بلکه مراحل طریقت هم بلا استفاده است زیرا غایت طریقت حاصل آمده است و بشریّت در حضور خداست فقط کافی است که بر زمانه علم و معرفت یابد و این حق را دریابد و تصدیق کند تا رستگار شود. بنابراین آخرالزّمان شناسی در دوران ما تنها راه نجات و رستگاری است و مجموعه آثار ما جز این نیست. ص37
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.