سیر و سلوک عرفانی

عرفان به زبان ساده یعنی معرفت نفس ، خود شناسی ، شناخت اسرار وجود ، شناخت وجود خویشتن در کل این عالم هستی . 

زندگی عرفانی یعنی زندگی که در آن انسان به جستجوی حقیقت ذاتی و حقیقت جاودانه و الهی خودش در این جهان است .

بنابراین سیر و سلوک عرفانی برای هر انسانی جزو واجبات است یعنی کسی که زندگی عارفانه و سیر و سلوک عرفانی ندارد در حقیقت زندگی انسانی ندارد بلکه یک زندگی نیمه غریزی و جانوری دارد که در آن یک سری احساسات انسانی حضور دارد بدون آنکه این احساسات انسانی نقش تعیین کننده ای در سرنوشتش داشته باشد . بنابراین سیر و سلوک عرفانی یعنی راه و رهروی .

=======

به طور کلی مراحل سیر و سلوک دو محور اصلی دارد مسائل مربوط به پیر و مسائل مربوط به مرید . درواقع کل راه مسائل و معضلات رابطۀ پیر و مرید است . می دانیم که هر انسانی در زندگی عادی خود بی دوست نیست و این یک نیاز روحانی و انسانی است .

پیر دوست حقیقی انسان است که او را به سلامت و عزت و حقیقت زندگی می رساند و برای همین است که اسم عرفی آن در ادبیات عرفانی ما دوست است . ص7

=======

پیر کسی است که باید در جمال او به لقاءالله رسید هیکل پیر یک هیکل استثنایی است .

عارف صاحب هیکل نوری است و در حقیقت راه خود تا خدا که یک سالک باید طی کند تماماً در وجود پیر است آنهم خدای خودی نه خدای آسمان .

پیر در حقیقت آئینه ای است که تو را نشان میدهد تا نهایتاً ذات تو را بر تو آشکار کند در وجود خودش، که این همان لقاءالله است. ص8