6- ذكر در لغت بمعناي «به ياد آوردن» است. به ياد آوردن خدا در خويشتن! و بدينگونه ذكر روشي است كه راه از خود تا خداي ذات طي مي شود و ذاكر به اسماء و كلمات الهي نهاده شده در خلقتش مي رسد و متخلّق به اسماءالله مي شود كه همان واقعه خلق جديد انسان است كه از حيواني دو پا، خليفه خدا مي سازد و انسان كامل! «خداي رحمان آفريد انسان را و تعليمش نمود قرآن و بيان را»- سوره رحمٰن-
7- يعني خلقت انساني بشر در قرآن ممكن مي شود و بيانش كه بواسطه ذكر است. همانطور كه فرموده «ذكر را به همراه بينّات و كتابهائي بر تو نازل كرديم تا بيان كني از براي مردم آنچه را كه بر آنان نازل شده است» قرآن- يعني بواسطه ذكر است كه بينات و حجت ها و آيات الهي و كتابهاي آسماني قابل تبيين و تأويل و تعيّن به زندگاني مردم مي شوند. يعني اهل ذكر، رابط و واسط و مترجم اسرار الهي و كتب آسماني براي مردمان هستند و مسائل زندگيشان را طبق قوانين الهي تبيين مي كنند و در واقع حضور حق را در زندگي خلق به نمايش مي گذارند. اهل ذكر بيانگر باطن امورند!
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.