این آرم به‌مثابه هویت ذاتی انسان است و در هر فرد اهل معرفت بیانگر رویارویی «خود» و «خودِ خودم» (عارف و معروف – شاهد و مشهود) می‌باشد که به‌لحاظی همانا رویارویی دل و ذهن نیز هست که به‌صورت دل صنوبری به نمایش آمده است که دل قلبی بین آن دو دل صنوبری، پدید آمده که دارای چشم است که بیانی از همان «چشم سوم» به‌عنوان چشم روح یا نگاه خدا می‌باشد و مصداق این کلام قـــرآن‌کریم که «خـــداوند بین دل و ظــــاهر هر انســـانی حائــل است.»

در بیان دیگری این آرم، نماد واقعه هویت‌یابی بشر در «من – تو – او» می‌باشد که دو دل صنوبری به‌مثابه من و تو است و دل قلبی در میان، همانا «او» (هو) می‌باشد که فرد سوم به‌عنوان شاهد موجب طلوع آفتاب معرفت گردیده است.

این نماد در معنای دیگری بیانگر رابطه مراد و مرید در عرفان اسلامی و کمال رابطه در انسان است و اینکه فقط در این رابطه است که «هو» یعنی پروردگار حضور دارد که نور معرفت و هدایت را به‌صورت آفتاب در حال طلوع، ساطع می‌کند.

این آرم واضح‌ترین بیان تصویری از حقیقت عــــرفان اسلامی است که در قلمرو معـــرفت نفـــس رخ می‌نماید.