پروردگارا ، بارالها ، خالقا ، رزّاقا ، حافظا ، لطیفا ، مهربانا .
ای اهورا مزدا ، یا اهوم ، ای یَهوه ، یا الله یا من هو !
تو را به خودی ترین نامهایت یعنی خود ـ آ می خوانم :
پس ای خدا ، ای خدا که خود ِ خود ِ من هستی و از زبان خود با خود ِ خودت سخن می گوئی و بدینگونه اجر این سخن خودت را به من می دهی و این اجر همانا خلقت و حیات و هستی من است و همان “من” است.
خدایا مرا از هیچ مطلق آفریدی پس از وجود خودت به من هستی بخشیدی و مرا جانشین خودت نمودی و خودت بر عرش نیستی نشستی و من از فرط محبّت و نعمات تو چنان متکبّر و مغرور گشتم که تو را فراموش نمودم و خودم را خدا پنداشتم و اینگونه بود که دیوانه شدم .
فھرست مطالب:
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.