هر انسان اهل معرفتی در اعماق وجدان و ذات خویشتن حضور کسی را درک می کند که به مثابۀ کمال مطلق خویشتن است و همانست که باید باشد . او همان امام غایب است ، همان ناجی ِ موعود اوست . ابَر انسان است .

آدمی به میزانی که با ذات خود در تماس و گفتگوست بتدریج او نیز از اعماق ذات لب به سخن می گشاید . و این از معجزات معرفت نفس است که : هر که خود را شناخت خدایش را شناخت .

«او» با من سخن بسیار گفت و مرا در ظلمات به نور رهنمون گردید و آنگاه برای سائر گروههای بشری نیز پیامی فرستاد که من پیام رسان او در این رساله هستم .

بشنوید : او خودِ خودِ شماست که با شما سخن می گوید . او انسانیّت شماست ، حقّ شماست ، هموئی که در انتظارش به سر می بردید که از ذات شما آشکار شود .