یا نافع

1- به نظر می رسد رایج ترین افعال و صفات الهی در قرآن کریم تحت عنوان اسم خدا نیامده اند بخصوص آن صفات و افعالی که بیشتر مربوط به حیات دنیوی بشر هستند. اسم «نافع» از این جمله است و لذا یکی از تلاشهای ما در این کتاب استخراج این نوع اسمای الهی هستند که در سراسر کتاب خدا جاری و ساری و مستورند.

2- پس از منافعی که خداوند در کتابش از بابت نعمات دنیوی به بشر متذکر شده است که منافعی گذرا هستند، دو نفع محوری و ماندگار و اخروی در کتاب خدا مکرراً ذکر شده است: شفاعت و ذکر:

«امروز شفاعت نفعی نمی بخشد جز از جانب کسی که خدای رحمن به او اجازه داده و از گفتارش راضی است.» طه109-

«پیوسته ذکرشان بخش زیرا که نفعی بزرگ برای مؤمنان است.» ذاریات55-

که این دو مضمون از آیات به کرات در قرآن کریم دیده می شود که قلمرو اصلی ذکر، حیات این دنیائی بشر است و شفاعت هم اساساً مربوط به سرنوشت نهایی و اخروی است.

3- اما آن نافع بودن مستقیم خداوند مربوط به قلمرو ذکر است که هر که او را به یاد آورد خداوند نیز وی را به خودش آورد و از خواب غفلت و جهل بیدارش کند. و این بستر همه منافع دیگر خدا برای بشر است که دنیا و آخرتش را شامل می شود و او را از همین دنیا از غیر خدا بی نیاز می سازد و این بزرگترین منفعتی است که در این دنیا نصیب آدمی می شود.

«پیوسته بیادشان آور که نفعی عظیم برای مؤمنان است.» ذاریات55-