خداشناسی امامیه 4(صوتی)

13- با آیاتی که ذکر شده و می شود درک می کنیم که باور و شوق و جستجوی لقای الهی در حیات دنیا، علت اول و آخر امر هدایت و ایمان و اخلاص و معرفت دینی است و بدون این، آدمی کور و کر و گمراه و نومید و شقی است حتی اگر علامه دهر در دین باشد ولی هیچ حقی را در جهان درک نمی کند:

«چرا در خودتان تفکر نمی کنید تا ببینید که هرچه که در زمین و آسمانها و بین آنهاست بر حق است و اجل مسمّی! ولی مسئله اینست که اکثر مردمان به دیدار پروردگارشان ناباورند.» روم8-

14- اصلاً علت و مقصود از آفرینش عالم و آدم جز لقای الهی نبوده است و لذا بدون چنین باور و جستجوئی، هیچ حقی در جهان قابل حصول و فهم نیست جز کوری و سرگردانی و شرک و نفاق:

«اوست خدائی که آسمانها را بی هیچ ستونی آشکار برپا نمود و سپس بر عرش مستقر شده و ماه و خورشید را تسخیر نمود تا وقت معین. و تدبیر کرد امرش را و تفکیک نمود نشانه هایش را تا شاید به دیدار پروردگارتان باور و یقین یابید.» رعد2-