بود و نبود

14- «پس من هر کسی دو وجه دارد: وجه بودی و وجه نبودی!

که وجه بودی آن وجه اللهی است و آفریننده جهان است و وجه نبودی آن، وجه هوئی است که برخاسته از همان گنج نهان ازل در قبل از آفرینش جهان است.

پس «من» بشری کانون هوالله است و لذا می فرماید: قل هوالله احد: یعنی بگو که هو و الله یکی است زیرا هر دو خداست و یک خداست: خدای قبل و بعد آفرینش: خدای نهان و عیان!

حال بهتر درمی یابیم این سخن رسول خدا را که: خداوند جهان هستی را بر قل هوالله احد آفریده است.

 15- در حقیقت خداوند انسان را جامع وجود و عدم آفریده است تا به قدرت وجه اللهی خودش، وجه هوئی (عدمی) را بیافریند آفرینشی جدید! خلق جدید، خلق قرآنی انسان بدست و اراده خودش! و جهان هستی کارگاه و مواد اولیه این آفرینش عرفانی است!

 16- پس وحدت هو و الله در آدمی که همان وحدت بود و نبود است اساس وحدت وجود و توحید است که این وحدتی عددی نیست این عین یگانگی است: این همانی!