فطرت خدا و فطرت بشر

53- فطرت در لغت عربی و قرآنی هم بمعنای ساختن و پرداختن و پیدایش است و هم به معنای انفجار و شکافتن است.

نوع اولش از آن خداست و نوع دومش از آن انسان است در جریان جهاد فی الله و تأویل و انکشاف نفس خود که بسوی خدا در حرکت است.

خداوند از باطن بسوی ظاهر عالم هستی می آید و انسان از ظاهر به سوی باطن وجودش در حال انکشاف و انفجار و شکافتن طبقات نفس خویش است.

این دیالکتیک فطرت الله در بشر و فطرت بشر در خداست.

و لذا وادی طریقت الی الله برای آدمی سراسر انفجار و خرابات ببار می آورد یعنی ظاهر دنیایش را ویران می کند و لذا سالکان این وادی را فقرای فی سبیل الله می خواند. قرآن کریم-