من – تو – او

15 – “جان” عالیترین واقعه ای است که در عالم هستی رخ نموده است زیرا از طریق این واقعه یک موجود جاندار می تواند بودن ِ خویش و بلکه سائر موجودات را حس نموده و با آنان رابطه برقرار کند مخصوصاً با خودش .

و مخصوصاً جان بشر که کانون اندیشیدن دربارۀ موجودیّت است که می تواند “بودن” را درک و دریافت و احساس نماید و حتّی آن را به سئوال بکشد خاصّه خود “جان” را.

زیرا جان است که منشأ و محلّ دریافت احساس درد و شادی و زجر و راحتی و مرگ و زندگی و تغییرات و ثبات و نهایتاً محلّ درک بود و نبود است و زمان را درک می کند و لذا جاودانگی را.