سرگذشت روح من

حدود پانزده سال پیش در نیمه شبی در تنهائی خود در دیر مغان خویش یعنی در دازگاره در حالی بین خواب و بیداری در حالیکه در خویشتن پیچیده بودم بناگاه دیدم از آسمان تیری از آن اعماق ژرفنای کائنات بسویم پرواز کرد و قلب مرا نشانه رفت .

آن تیر چون فرشته ای بشکل «هو» بود همچون دوبال پهلوی تیر هر کمانی دارای بالهای نقره ای بود و از جنس نور بود که به سینه ام رسید و به ذات من اصابت کرد و گوئی که ذاتم را در آنسوی اعماق وجودم از من استخراج کرد و با خود به آسمان باز گرداند .

و من زان شب با تمام وجودم احساس می کردم که دل و جان و روح من از من بهمراه آن تیر به آسمان عروج کرده است و از من جز تن لشی باقی نمانده است بر زمین .

« روح بسوی خداوند عروج می کند در روزی که مقدار آن 50 هزار سال است » قرآن –