526- و اما جامعه عادل چگونه جامعه ای است؟ جامعه ای که با امامش به تعادل رسیده و خلیفه یکدیگر شده باشند. و اینست که امام باید خاشع ترین و مستضعفترین فرد جامعه باشد تا کل جامعه را خلافت کند و بر جایش قرار گیرد. و این عشق و ارادت عرفانی است.
527- مردم فقط در عشق و ارادت به کسی که بر جای الهی خود قرار گرفته می توانند بر جای خودشان بنشینند. همانطور که امام هم در عشق و فنای پروردگارش امکان استقرار در خود را یافته و عادل و کامل شده است. و این اساس حاکمیت عرفانی است.
528- یعنی فرد یا جامعه ای که امام نداشته باشد بیقرار و از خود بیگانه و لذا ظالم و مظلوم است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.