فلسفه وجودی مرد

مرد موجودی میان تهی است ولذا گریزان از باطن خویش و دربدر به جستجوی معنا و ذاتی برای خویشتن است .

در درجۀ اوّل در موجودی به نام زن و سپس در سایر اشیاء (طبیعت ، جامعه ، هنر، صنعت و …)

جستجوگری مرد در سایر اشیاء به قصد یافتن معنائی است که بتواند زنی را مجذوب خود نماید و وارد بر خویشتن کند تا تهی ِ این میانش را پر نماید و بدینگونه احساس وجود کند ، احساس معنا و ارزش و روح .

مرد در عرصۀ گریز از خلاء اندرون خویش که همان عرصۀ از خود ـ بیگانگی اوست ، به طور کلّی صاحب دو نوع هویّت و احساس وجود ِ کاذب و کافرانه شده است که هر دو نوعش مبدّل به دشمن وجود او شده و او را رسوا و دیوانه ساخته است :

هویّت مادّی و هویّت معنوی !

این هر دو هویّت مرد در برون از وجودش می باشد ولذا همواره بازیچۀ شرایط بوده و موجب ابطالها و لذا جنون ها و جنگها بوده است تا بتواند از هویّت خودش حراست نماید و دچار احساس نابودی نگردد .

این هویّت ها ذاتاً غرق در تردید و ترس و تهمت و تزویر بوده ولذا موجب جنون و جنگ ها گردیده است .