148ــ دنیا برای آن نیست که آنرا تصاحب کنی یا او تو را تصاحب نماید . عموماً رابطۀ بشر با دنیا یکی از این دو حالت است که دو روی سکّۀ واحدی می باشد . دنیا برای آنست که آنرا چون آئینه کنی و خود را در آن به تماشا بنشینی . دنیا را از ” خود ” پاک کن و ” خود ” را از دنیا پاک کن تا روشن شوی و روشن شود . چون ماه باش بر روی آب وچون کرمی مباش در لجن .
149ــ چون قلم بدست می گیری صفر باش و گویا که نیستی . و اینگونه است که قلم هستی آفرین میشود و آنچه که بر روی کاغذ می آورد مرز حق و باطل را روشن می کند و تو را از ابتلاء به جهل و جنون باز می دارد . زیرا قلم به لحاظ خلقت در مرز هستی و عدم قرار دارد. پس در وضع قلم باش تا بفهمی که چه می نویسد و بواسطۀ آن خلق شو. و این باید اخلاق اهل قلم باشد .
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.