ن والقلم

1- “ن . قسم به قلم و آنچه که می نویسد . تو به نعمت پروردگارت مجنون نیستی . و این اجری بی منّت است . و تو خُلقی عظیم داری . و بزودی خواهی دید و خواهند دید که جنون با کدامیک از شماست . و خدا آگاهتر است به هدایت و گمراهی بشر .  … و آرزو دارند تا تو نرمی  کنی تا آنها هم نرمی  کنند پس اطاعت مکن …” قرآن .

در اینجا سخن از قلمی بدون نویسنده است که خودش می نویسد . و خداوند به چنین قلم و نوشته ای سوگند یاد میکند. و امّا مخاطب این سخن کیست ؟

یکی از این مخاطبان بی تردید رسول است که خواندن و نوشتن مکتوب نمی داند . و لذا طبیعی است که قلم در دستش خود بخود بنویسد و رسول نویسنده نباشد. و چنین وضعی در نزد ناظران البتّه به جنون (جن زده گی) یا جادو می ماند ولی خداوند این نویسنده را از چنین اتهامی مبرّا می کند . و این نوع نویسندگی را اجری بی منّت به نویسنده اش می نامد .

===============

سالها پیش گفتم که : هیچ دانی فرق هستی و عدم ؟

هان قلم باشد قلم باشد قلم !

این برای من عین واقعیّتی است که از جنس پوست و گوشت و خون و جان و روان است نه یک شعر عارف مشربانه و فلسفی .

این نیز نه کشف من که آموزۀ او بود به من. و من در این باره بیش از ده سال سر در گریبان و حیرانم و هرچه که بیشتر معنایش را میفهمم و می بینم متحیّرترم که چیست این قلم که خدایش به آن سوگند یاد می کند و آنرا میزان عقل و جنون قرار میدهد نه فقط برای اهل قلم که برای کلّ خلایق . ص 11

– و امّا اینک یک سئوال :

آیا هر نویسنده یا باسوادی می تواند به قلم الهی برسد و استخراج کنندۀ علم لدنّی باشد؟

صد البتّه ! هر مؤمن اهل معرفت نفس و مراقبه و حضوری باید در رسیدن به حقّ این قلم جهاد کند و این حقّ اوست و اگر نخواهد و تلاش نکند حقّ عظیم و متعالی را ضایع کرده است چرا که آدمی در خلقت ازلی اسماء و علم الهی را به ودیعه در ذات خود داراست و باید آنرا استخراج کند و نقد نماید .

این حقّ هر مؤمن آل محمّد است . ص12