مـــذهــب اصـــــالت عشـــــــق (۹جلد)

175- «لقاء الله» ترجیع بند کلام خدا در قرآن است و حجت اول و آخر هر امری. بنگرید: «چرا در نفس خود تفکر نمی کنید تا ببینید که خداوند آسمانها و زمین و هر آنچه بین آنهاست را نیافریده الا به حق  و مدتی معین. ولی براستی که اکثر مردمان از دیدار پروردگارشان روی گردانند» روم-8-

یعنی چون مردمان اکثراً میلی به دیدار با خدا ندارند لذا اصلاً میلی هم بخودشان ندارند که درباره خودشان و در خودشان تفکر کنند تا بدانند که چیستند و کیستند. و اگر در خود تفکر کنند حق زمین و آسمانها و کائنات را در خود می یابند و آنگاه جمال این حق را در بیرون از خود دیدار می کنند در آسمان و به جمال اعلای خدا. و یا در زمین به جمال عظیم پروردگارشان از وجود اولیای خدا: عرش اعلی و عرش عظیم: ربّ اعلی و ربّ عظیم ! این بدان!

«و آمد ایشان را رسولانشان با نشانه های آشکار! پس خداوند نبود که ظلم کرد بر آنان. پس خودشان بخود ظلم کردند» روم-9- «پس سرنوشت بدکاران بواسطه انکار و استهزایشان نسبت به نشانه های آشکار خدا و رسولان،  بسیار بدتر شد»  روم -10-