خداشناسی ربوبی

4- کل زندگی آدمی از بدو تولد تا دم مرگش همان سیر خلق شدن اوست تحت الشعاع نگاهش.

در واقع خداوند مرید نگاه و فهم و قضاوت انسان در امر خلقت است و اینست که هر کسی مسئول سرنوشت خویش است.

سرنوشت بعنوان مجموعه ای از لحظات و اعمال و حوادث زندگی هر کسی همان جریان خلقت اوست. ص7

==================

1- آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟

آیا من لایق زندگی بوده ام؟

آیا بودن یا نبودن من در این جهان چه فرقی دارد؟

اینها ذاتی ترین مسائل وجود هر بشری است که از سر آغاز سن عقل و بلوغ از اعماق ذاتش سر بر می آورد ولی متاسفانه بسیار اندکند که به این سئوال بپردازند و لذا تلاش می کنند که این صدا را در خود خفه و پژواکش را فراموش کنند و این همان اساس و سرآغاز از خود بیگانگی انسان به اراده خویش است و زمینه غفلت و نسیان و کفر و انکار حیات و هستی خویشتن است.

2- آیا تو کیستی؟

از کجائی و برای چیستی؟

این ندای وجدان هر کسی است و در حقیقت کلام خدا با انسان است و نخستین وحی وجودی است.

انبیای الهی کسانی هستند که گوش خود را در قبال این سئوال کر نکردند و بدان گوش فرا دادند و در صدد پاسخ به آن بودند تا به مسائل و خطابه های دیگری از خداوند روبرو شدند و نهایتاً هم کلام خدا شدند. ص 22